Ikona SERCE JEZUSA

„Ikona nie może powstać dlatego, że artysta chce, by powstała. Ikona rzeczywiście spada z nieba. Jeżeli nie jest nam dana z góry, to w ogóle nie powstanie. Malarz nie może sobie powiedzieć, że ma taki temat i namaluje taką ikonę. To nie jest w jego mocy. „

Jerzy Nowosielski

Na wystawie IKONA - KORZENIE I OWOCE WIARY wystawiana była ikona SERCE JEZUSA pisana ręka Roberta Rumina. Dnia 23 czerwca, w dniu kiedy Kościół katolicki obchodził uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, odbyło się kuratorskie tematyczne oprowadzenie po wystawie Elżbiety Jackowskiej-Kurek
Oto co napisał w metryczce ikony Robert Rumin którego ręką była napisana:

„Tytuł i temat odnosi się do tekstu pieśni do Serca Jezusa której część napisana jest na ikonie. To piękna w treści i melodii śpiewana w czasie litanii do Serca Jezusa pieśń którą bardzo lubi moja żona. Ikona powstała specjalnie dla Niej na imieniny. Temat nawiązuje do typu ikony Mandylion Zamiast twarzy Zbawiciela przedstawiłem Jego serce gorejące miłością , przebite na krzyżu do ostatniej kropli krwi ofiarowane i zwycięskie NIKA.”

Kilka słów na temat wspomnienia SERCA w Biblii.
Biblia wspomina o sercu ludzkim prawie 300 razy. Mówiąc najogólniej, sercem jest duchowa część naszego istnienia, gdzie przebywają nasze emocje i pragnienia. Mamy serce, ponieważ Bóg ma serce - Dawid był człowiekiem „według serca Bożego” (Dzieje Apostolskie 13.22). Serce ludzkie, zgodnie z jego naturalnym stanem jest złe, zwodnicze i zwiedzione. Księga Jeremiasza 17.9 mówi: „Podstępne jest serce, bardziej niż wszystko inne, i zepsute, któż może je poznać?” Można powiedzieć że upadek człowieka przeniknął nas na wskroś, do głębi; nasze myśli, emocje i pragnienia zostały zepsute przez grzech- a my jesteśmy zbyt ślepi by dostrzec jak duży jest to problem. Możemy nie znać i nie rozumieć naszych własnych serc, ale Bóg je zna. On „zna skrytości naszego serca” (Psalm 44.22; 1Koryntian 14.25). Jezus „nie miał do nich zaufania, bo przejrzał wszystkich i od nikogo nie potrzebował świadectwa o człowieku; sam bowiem wiedział, co było w człowieku” (Ew. Jana 2.24-25). Opierając się na wiedzy o ludzkim sercu, Bóg może nas sprawiedliwie osądzić: „Ja, Pan, zgłębiam serce, wystawiam na próbę nerki, aby oddać każdemu według jego postępowania, według owocu jego uczynków” (Księga Jeremiasza 17.10). Jezus wskazuje na upadły stan naszych serc w Ew. Marka 7.21-23: „Albowiem z wnętrza, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, wszeteczeństwa, kradzieże, morderstwa, cudzołóstwo, chciwość, złość, podstęp, lubieżność, zawiść, bluźnierstwo, pycha, głupota. Wszystko to złe pochodzi z wewnątrz i kala człowieka.” Naszym największym problemem nie jest to co nas otacza, ale to co pochodzi z naszego wnętrza; każdy z nas ma problem serca. Serce jest podstawą naszego istnienia, a Biblia podkreśla największe znaczenie w utrzymywania naszych serc w czystości: „Czujniej niż wszystkiego innego strzeż swego serca, bo z niego tryska źródło życia” (Księga Przypowieści Salomona 4.23).
Aby osoba została zbawiona, to serce musi zostać przemienione. A to dzieje się jedynie z mocy Bożej w odpowiedzi na wiarę. „Albowiem serem wierzy się ku usprawiedliwieniu…” (Rzymian 10.10a). W swojej łasce, Bóg może obdarzyć nas nowym sercem (Psalm 51.10; Księga Ezechiela 36.26). On obiecuje nam, że „ożywi ducha pokornych i pokrzepi serca skruszonych” (Księga Izajasza 57.15). Boże dzieło tworzenia w nas nowego serca obejmuje wystawianie naszych serc na próbę (Psalm 17.3; 5 Księga Mojżeszowa 8.2) i napełnianie ich nowymi pomysłami, nowymi wizjami i nowymi pragnieniami (Księga Nehemiasza 7.5; 1 Księga Królewska 10.24; 2 Koryntian 8.16).

Elżbieta Jackowska-Kurek mówiła również o "Modlitwie Serca". Jest to modlitwa chrześcijańska polegająca na wielokrotnym powtarzaniu imienia Jezusa Chrystusa. Wedle wierzeń, podczas modlitwy nie tylko modlący zwraca się do Jezusa, ale także sam Jezus modli się w modlącym (Ga 2,20), tak jak w Ogrójcu "powtarzając te same słowa" (Mk 14,39)
Poniżej zdjęcie ikony pisanej ręką Roberta Rumina oraz ikona Trójcy Świętej- praca wspólna Anny Okińczyc i Maurycego Lubaka.

Spisał Maurycy Lubak