Amiran Goglidze -2011

Amiran Goglidze, ikonograf gruziński.

Ikona - niezmienna od stuleci, dostojna, prawdziwa,  zadziwiająco odpowiada na tęsknoty współczesnego człowieka, tęsknoty za bliskością Boga. Kim zatem jest współczesny ikonograf. W Gruzji poznałam Amirana Goglidze. Z wykształcenia malarz- artysta, konserwator sztuki i ikonograf- jest autorem niezliczonych ikon i fresków znajdujących się w świątyniach ale również w przestrzeniach świeckich- muzeach i prywatnych mieszkaniach. W roku 2004 Stolica Apostolska zamówiła u niego na Święta Wielkiej Nocy ikonę Chrystusa Tronującego. Od tamtej pory rokrocznie ikona ta jest wystawiana na uroczystą liturgię na Placu św. Piotra w Rzymie.

Na pytanie jak pisać ikonę Amiran odpowiada, że nie należy się spieszyć, trzeba się modlić.

Mówi się, że ikony są pisane a nie malowane, bo proces tworzenia porównuje się do przepisawania Pisma Świętego. Ikonograf musi mieć dar obcowania ze sferą świętości, tematy które podejmuje nie mogą mu być obojętne. Wyjątkowy język wyrazu ikony kształtował się w ciągu wieków na podstawie orzeczeń soborów, tradycji Kościoła, pism Ojców Kościoła, hymnografii, apokryfów i tekstów liturgicznych. Ikona kanoniczna przedstawia świętych i wydarzenia biblijne zgodnie z Ewangelią i Tradycją. Ukazuje świat duchowy, przebóstwiony, a zatem nie może być odbiciem osobowości artysty i jego postrzegania świata. Ojciec Paweł Florenski („Ikonostas i inne szkice”) napisał o ikonie jako oknie pomiędzy dwoma światami, oknie przez które można zajrzeć do wieczności, ale i święci patrzą przez nie na nas. Dlatego okno to musi być czyste, nie może zatrzymywać uwagi na sobie samym. Ikona nie przedstawia rzeczy naturalnych ale naturę rzeczy.

Gruzja to kraj, który jako jeden z pierwszych przyjął chrześcijaństwo.

Niestety, te tak ważne dla historii ludzkości  części naszego kontynentu wydają się być zapomniane. Nie docierają do nas informacje o odkryciach czy innych wydarzeniach na Kaukazie. Ikonografii gruzińskiej nie znamy prawie wcale. Tymczasem, pomimo kataklizmów dziejowych i bolesnego okresu transformacji, dzięki wysiłkowi miejscowych ekip konserwatorów, ikonografów i archeologów, wciąż odkrywane są niezwykłe karty historii tego regionu. Amiran Goglidze jest osobą szczególnie zaangażowaną w odkrywanie i ratowanie skarbów dziedzictwa narodowego.  Chrystus, Matka Boża, postacie świętych są na jego ikonach niezwykle żywe. Blask wieczności nie oddala ich od człowieka, wręcz przeciwnie, pomaga poczuć bliskość Królestwa Niebieskiego. Mądrość Wcielona.

Amiran Goglidze, ikonograf gruziński, ur 1951, w 1966 r. skończył szkołę artystyczną w Kutaisi, w latach 1966-77 studiował malarstwo w Wyższej Szkole Artystacznej im. J Nikoladze a w latach 1971-77 na Akademii Sztuk Pięknych A Tbilisi na wydziale Malarstwa i Konserwacji. Już jako student brał udział w pracach konserwatorskich w wielu świątyniach w Gruzji, dyplom- opracowane wyniki prac renowacyjnych w katedrze św. Grzegorza w Gelati. W latach 1977- 86 wykładał Ikonografię w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych . Od 1978 r. pracował m. in. w klasztorze w Gelati, w cerkwi pw. św. Trójcy w Tbilisi, św ojca Dawida i św. Mikołaja, katedrze w Mtatsmidzie, w Gori, w Dmanisi, w Imiereti. Jego ikony znajdują się w Muzeum Sztuki im. Sz. Amiranaszwili i w Muzeu Historii w Kutaisi. Od 1992 r. tworzy freski i ikony które znajdują się w katedrach, kościołach, klasztorach i w zbiorach prywatnych w Gruzji i poza granicami. Szef grupy ikonografów pracujących w Samebie. W roku 2006 z inicjatywy Katolikosa Patriarchy Gruzji Ilia II za całokształt działalności przyznano mu tytuł Naczelnego Artysty Gruzińskiego.